هر شخصی درون خود، دارای مشخصات و مواهبی است که ما به آن الماس درون می گوئیم و این الماس در زمانی که فرد به درجه بازنشستگی نائل میشود، به مراتب درخشان تر و پرنورتر از زمانهای دیگر نمایان می شود.
اولین بخش زندگی بسیاری از افراد به فعالیتهای کاری خسته کننده می گذرد، و بخش آخر زندگی شان پس از بازنشستگی نیز با انجام کارهای خسته کننده تلف می شود. با این حال، خبر خوب این است که تعداد کسانی که از بازنشستگی لذت می برند بیش از آنهایی است که آن را تلف می کنند.
مسلماً شما نیز به آینه های اتومبیل نگاه افکنده اید که روی آن نوشته است، “اجسام از آنچه که در آینه می بینید به شما نزدیکتر است”و این جمله در این موضوع نیز کاملاً آشکار و مشخص است، یعنی بازنشستگی از آنچه که فکر میکنید و در ذهن خود میپندارید، به شما نزدیکتر است.
کیفیت مطلوب زندگی در دوران بازنشستگی بسیار بیش از کمیت و ثروت در افزایش طول عمر تاثیر گذار است به عبارت دیگر آسایش خیال و داشتن تمرکز حواس برای بهبود و کیفیت زندگی بسیار مهم تر از داشتن حساب های بانکی با ارقام بالااست .
افسردگی بعد از بازنشستگی به احتمال بیشتر سراغ کسانی می آید که هیچ آمادگی برای ورود به این دوره از زندگی را ندارند. حتی کسانی که شغل آزاد دارند، با احساساتی مشابه افسردگی مواجه می شوند.
برنامه ریزی برای بازنشستگی یکی از ضروری ترین کارهایی است که هر کسی در دوران جوانی خود باید به آن بیاندیشد و برای آن اقداماتی بکند.
اینجا ایستگاه تندرستی پارک فدک است؛ جایی که در ساعات اولیه صبح بیش از هر ساعت دیگری زندگی در آن جاری است و چهره‌های خندان و پرانرژی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها زندگی بخش است.
داود امیدی کیا، در سال 1334 به دنیا آمده و بازنشسته مدیریت منابع آب ایران است. او که از سال 85 بازنشسته شده، به گفته خودش، طعم بازنشستگی، به مفهوم جداافتادن از تلاش و فعالیت، را هرگز نچشیده است.
بانوی بواناتی که در آستانه ۷۰ سالگی قرار دارد و پیشه‌اش معلمی بوده، با وجود اینکه سال‌ها از بازنشستگی‌اش می‌گذرد دست از تلاش برنداشته و همچنان مشغول کار و کارآفرینی است.
شخص بازنشسته بر سر سفره ای می نشیند که تجربه های حیاتش ، نعمت های لذیذ آن را شکل میدهد. در این دوره ، آزمندی و خودپسندی که سبب افسردگی و پریشانی آدمیان است به حداقل فرو می کاهد و عقلانیت و دقت ، بیش از هر زمان دیگر به منصهی ظهور می رسد.
حتی اگر چند فرزند حاصل ازدواج شما باشد، بعید نیست در سال‌های بازنشستگی، یعنی درست زمانی که از کار و فعالیت اجتماعی فاصله گرفته‌اید، تنهایی زندگی‌تان را در خود غرق کند. اما اینکه خداحافظی با کار و دور شدن از بچه‌ها شما را افسرده کند، به نگرش شما به زندگی بستگی دارد.
چند سال با بازنشستگی فاصله دارید؟ آیا شما هم مثل برخی افراد شاغل چرتکه به دست هستید و تعداد روزهای باقی مانده شغلی‌تان را محاسبه میکنید؟ دلیل این بی‌قراری، خستگی جسمی است یا آزردگی ناشی از نارضایتی شغلی؟ تا چه اندازه مشتاق اجرای برنامه‌های خود برای دوران بازنشستگی هستید؟
رژیم فکری در دوران زندگی، یکی از مسائلی است که همیشه در سلامتی نیز خود را نشان می دهد.
اگر شما از نظر مالی آماده و از نظر فیزیکی سالم هستید، بازنشستگی شما می‌تواند برای چند دهه تداوم داشته باشد؛ اما به‌طورکلی مراحل مختلفی که قبل از بازنشستگی و بعدازآن طی می‌شوند هزینه های مختلفی داشته و نیاز به روش‌های متمایزی برای بودجه بندی دارد.
بسیاری از کسانی که تا کنون با آنها مذاکره نموده ام و در موردزندگی آنان به تحقیق پرداخته ام، بر این باور هستند که تنها دوران اشتغال که انسان توانائی دست و پنجه نرم کردن بامسائل و مشکلات زندگی را دارد و توان جسمی و روحی کافی برای مقابله شدن با آنها را دارد، زندگی خوب معنا دارد و به هیچ عنوان حاضر نیستند که باور داشته باشند که می توان در دوران بازنشستگی نیز زندگی خوب و رویائی داشت.